Trots

 En dan is het eindelijk zo ver en zit ik op de bank in de huiskamer die van jongste dochter en vriend is. Eindelijk zie ik hun eigen plekje.

Ze vertelt, dochter. Hoe de afgelopen dagen zijn geweest, waar ze de verf op de muren vandaan haalden, hoe zij en haar lief de financiën geregeld hebben. Dat dezelfde lief vannacht liep te spoken, hij kon niet slapen.

"Jij bent compleet", denk ik terwijl ik naar haar luister. En naar haar kijk. Heel even een flits door mijn hoofd: dezelfde dochter die zo zoekende was. Doffe ogen, destijds, die mij aankeken.

Haar ogen stralen nu.

Mooi kind, mijn kind. Ik ben zo fokking trots op jou.