Ze komt met haar moeder naar onze kassa. Mogen we dit even apart laten liggen? Vraagt moeder. Ze wil nog even verder kijken, maar dit wilt ze zeker kopen.
Dat is goed hoor, zeg ik, ik houd dit apart voor jou.
Dit is een mooie, witte blokfluit. Plek van verhandeling is de kringloopwinkel waar ik vrijwilligerswerk doe.
Als ze samen na een poosje weer bij de kassa terugkomen pak ik de blokfluit in en reken af met het meisje. Ze is blij met haar aanwinst. Kom je hier een keertje spelen op je blokfluit? vraag ik.
Nee, zegt het meisje en haar glimlach trekt direct weg.
Eigen schuld, moet ik maar niet zulke domme vragen stellen....!
.
Reacties
Een reactie posten