Samen

 Een vliegveld ergens in Nederland, wat later in de ochtend.

Uitzicht: twee jonge dames die naast elkaar lopen, pratend, rare sprongen makend op de loopband, lachend, elkaar bij de schouders vastpakkend.

Ze hebben elkaar weer helemaal gevonden zegt hun vader die naast mij achter de jonge dames loopt. Aan zijn gezicht zie ik dat hij net zo geniet van desbetreffend uitzicht als ik.

Het is nog vrij nieuw dat we met z'n drieën Engelanddochter ophalen als ze weer eens naar Nederland komt. En het is erg gezellig en fijn dat dit zo kan.

Onderweg in de auto bespreken we heel wat met elkaar. Werk, privé omstandigheden, familie: -hoe gaat het met je tante?, - oh, dat weet ik niet zo goed, ze zit niet in de familieapp....- Nou, wij hebben helemaal geen familieapp...!

We eten eierkoeken in de auto op de terugweg, Engellanddochter laat een foto zien van een nest jonge hondjes waar zij er misschien ook wel eentje van koopt en vertelt dat haar vader de hondjes op de foto uitlachte. Als vader uitlegt dat hij dat niet deed en daarna verklaart waarom hij wel lachte wordt hij door alle dames in zijn auto getrakteerd op boe- geroep. Ook dat kan nu op een gemoedelijke manier.

In onze woonplaats aangekomen wordt jongste dochter eerst thuisgebracht en ga ik daarna nog even mee met oudste dochter en vader naar vaders huis. Dochter gaat naar bed, haar vlucht van gisterenavond werd gecanceld en voor deze vlucht moest ze heel vroeg vannacht van huis.

Ik loop naar mijn eigen huis en ben tevreden. Mijn vroegere gezin, wij waren weer even leuk samen.