Afscheid

 Inmiddels verblijft vriendin in een hospice. Het is nog steeds onwerkelijk voor mij, en ik vraag me regelmatig af hoe het voor haar moet zijn.

Ons kluppie van 3 ondergaat een wezenlijke verandering.

Ik beleef allerlei emoties. Trek me op aan wat mijn geweldige tante mij appt over hoe zij sterven ziet. En merk dat ik weer wat meer tot rust kom, en ruimte heb voor mooie herinneringen aan onze mooie vriendschap.

Dan appt andere vriendin van ons kluppie mij. Zij beleeft nu allerlei emoties, ik lees goed door wat ze appt. We maken een wandeling samen, drinken een paar koppen thee. Ik denk dat ik het nu wel op een rijtje heb, zeg ik nog tegen andere vriendin na de wandeling.

Hoe naïef!..een aantal dagen later word ik sochtends verdrietig wakker. Zo, besef ik, zo makkelijk zitten levensprocessen van afscheid nemen niet in elkaar....

Gaan met de flow dan maar. Laten komen die tranen omdat afscheid nemen heftig is. Ik had haar hand willen vasthouden en vertellen dat ik van haar houd, zeg ik tegen oudste dochter aan de telefoon, en ik ben wederom in tranengebied. Tuurlijk mam, zegt dochter lief, maar ze weet het, ze weet dat je van haar houd.

Lieve Peet, afscheid nemen van jou valt niet mee. 32 jaar vriendschap, wat hebben we veel gedeeld met elkaar! Wat een mooie vriendschap...Jij hebt voor altijd een plek in mijn hart♡♡